Dachy w łuskę
Na wzór rybiej łuski, układa się dachówkę-karpiówkę, dachówki bitumiczne oraz łupek naturalny. Łuska jest także jedną z najbardziej efektownych technik układania pokryć z blachy tytanowo-cynkowej.
Pojedyncza łuska to niewielki, porównywalny na przykład z dachówką ceramiczną, fragment blachy, wyprofilowany tak, by jedna łuska zahaczała o drugą – jest to połączenie na zamek, czyli na tak zwany rąbek płaski. Łuski układa się na zakład, a widoczna część może być szpiczasta albo mieć kształt rombu. Blachę tytanowo-cynkową w łuskę układa się w przypadku, gdy dach jest skomplikowany geometrycznie (ma na przykład kształt kopuły) i nie jest możliwe pokrycie go „zwykłymi”, prostokątnymi arkuszami blachy. W łuskę kryje się również niektóre elementy dachu, na przykład okna mansardowe i kominy oraz fragmenty elewacji. Jest to pokrycie bardzo efektowne, ale także pracochłonne (skomplikowane, wyszukane obróbki) i materiałochłonne (zakłady, gęste mocowania), a w związku z tym kosztowne. Traktuje się je raczej jako pokrycie historyczne i wykonuje na obiektach zabytkowych.
Komentarze