Wentylacja pokrycia dachowego

Wilgoć jest bardzo groźna dla dachu, może bowiem doprowadzić do osłabienia konstrukcji więźby oraz zmniejszenia właściwości termoizolacyjnych materiałów. Dlatego niezwykle istotną dla trwałości pokrycia rolę odgrywa właściwa wentylacja

Dzięki wentylacji pokrycia dachowego możliwe jest odprowadzenie pary wodnej (wilgoci) spod połaci dachu. Aby wentylacja była skuteczna, konieczne jest umożliwienie przepływu powietrza w wentylowanej przestrzeni. W tym celu zawsze należy utworzyć pustki wentylacyjne pod ułożonymi dachówkami, wykorzystując przestrzeń powstałą z ułożenia kontrłat, których prawidłowa grubość gwarantuje właściwy przepływ powietrza wentylacyjnego.

Otwory wentylacyjne przy okapie i kalenicy

Odpowiednia cyrkulacja powietrza w obrębie kalenicy jest zależna od efektywności przekroju wentylacyjnego, który powinien posiadać wielkość 0,05% powierzchni dachu. W przypadku dachów dwuspadowych dotyczy to każdej połaci osobno i tak na przykład dla dachu dwuspadowego z krokwią o długości 10 m, wentylacja kalenicy dla każdej z płaszczyzn musi mieć efektywny przekrój minimum 50 cm²/mb. Ponadto na kalenicy stosuje się taśmę wentylacyjno-uszczelniającą.

Tymczasem w obrębie okapu musi zostać zapewniony wlot powietrza, którego wielkość jest równa minimum 0,2% powierzchni dachu, co oznacza, że dla krokwi o długości 10 wynosi on 200 cm²/mb okapu. Obliczając wielkość otworu wlotowego należy ponadto uwzględnić fakt, że przekrój efektywny jest zawężany ze względu na krokwie i kontrłaty. Dla dachu krytego ceramicznymi dachówkami zakładkowymi, zalecane jest wykonanie okapu z wykorzystaniem grzebienia okapu (wróblówki) z aluminium oraz listwy wentylacyjnej.

Wentylacja a kąt nachylenia dachu

W dachach o kącie nachylenia większym niż 30° występuje wystarczający naturalny ciąg powietrza wywołany znaczną różnicą poziomów wlotu (okap) i wylotu (kalenica) powietrza, nagrzewaniem się pokrycia dachowego oraz działaniem wiatru. Należy jednak pozostawić szczelinę wentylacyjną w okapie oraz zastosować wentylacyjną taśmę kalenicową.

Natomiast w przypadku dachów o kątach nachylenia wynoszących mniej niż 30° lub krokwiach długich powyżej 10 m, wentylacja okapowo-kalenicowa może nie być wystarczająca. Należy wówczas zastosować większe przestrzenie wentylacyjne (grubsze kontrłaty) i dachówki wentylacyjne, dzięki którym zwiększy się ilość powietrza wentylacyjnego.

Dachówki wentylacyjne

Dachówki wentylacyjne wspomagają system wentylacji pod pokryciem poprzez zapewnienie dodatkowego miejsca wlotu powietrza. Wykorzystuje się je zwłaszcza w przypadku dachów o dużych połaciach, gdzie brakuje dostatecznej wentylacji powierzchni pod dachówką połaciową.

W przypadku długich krokwi (powyżej 6,5-7 m) i zastosowaniu standardowej kontrłaty o wysokości 2,5 cm, zaleca się zamontowanie dachówek wentylacyjnych w trzecim rzędzie od kalenicy, w odległości około 1 m od siebie, tak by na 13 m² dachu przypadała jedna dachówka wentylacyjna. Jeśli odległość między kalenicą i okapem jest znaczna, dachówki należy układać w dwóch rzędach, a gdy odstęp ten wynosi powyżej 12 metrów – nawet w trzech rzędach. Standardowy rozstaw pomiędzy rzędami dachówek wentylacyjnych wynosi około 1,50 m – 1,80 m.

Dachówki wentylacyjne stosowane są również tam, gdzie przerwana jest ciągłość przestrzeni wentylacyjnej, czyli pod i nad oknami połaciowymi, przed i za kominem oraz we wszystkich innych miejscach, w których wlot lub wylot powietrza wentylacyjnego jest zaburzony. Dachówki wentylacyjne montuje się w drugim rzędzie przed oraz za „przeszkodą”.

Zastosowanie dachówek nie jest konieczne w przypadku, gdy przeszkoda dla wentylacji występuje w odległości nie przekraczającej 1,5 m od kalenicy.

Montaż dachówek wentylacyjnych przebiega dokładnie tak samo jak dachówek połaciowych, należy jedynie pamiętać o zamocowaniu siatki do otworu, sprzedawanej w komplecie z dachówką wentylacyjną.