Wykonanie lukarn z blachy cynkowo-tytanowej

Lukarny to ulubiony sposób stwarzania dodatkowej przestrzeni mieszkalnej pod dachem. Zarówno w dziedzinie modernizacji starego budownictwa, jak i w nowo wznoszonych domach stanowią urocze akcenty architektoniczne, w formie okrągłej, spiczastej, ciągłej, trójkątnej czy „wolego oka”. Mimo że dla inwestorów budowa lukarny jest droższa od wstawienia zwykłego okna połaciowego, ten sposób doświetlenia poddasza znajduje wielu zwolenników.

Do wykonania lukarn z blachy, jak i przy wykonaniu dachu niezbędna jest odpowiednia wiedza. Ponieważ lukarny są elementem skomplikowanym, ze względu na dużą ilość styków i połączeń znacznie trudniejszych niż na połaci dachu, coraz częściej polecanym materiałem do ich wykonania jest blacha cynkowo-tytanowa RHEINZINK®.

Konstrukcja

Fot. 2 Deskowanie z płyt OSB

Szczególne znaczenie przy projektowaniu lukarn dachowych mają uwarunkowania konstrukcyjne wynikające z fizyki budowli. Każda lukarna komplikuje geometrię dachu – wymaga zaprojektowania i wmontowania w więźbę dachową dodatkowej konstrukcji, którą trzeba obudować i ocieplić – inaczej ciepło będzie uciekać przez ścianki i daszek z pomieszczenia. Na temat przestrzegania ogólnych postanowień technicznych dotyczących np. konstrukcji podłożowej, nawiewu i wywiewu, dołączania i zakończenia itd. – zainteresowanych odsyłamy do „Wytycznych dla dekarzy blacharzy” (dodatkowo wytycznych wykonawczych ZVSHK/ ZVDH/ FVHF) oraz do zaleceń firmy RHEINZINK.

Fot. 3 Lukarna okrągła pod dachówkę

W odróżnieniu od profili samonośnych (np. blach trapezowych) z punktu widzenia statyki blachy łączone w systemie rąbka stojącego lub listwy układane i mocowane są na podkładach pełnych. Podkłady te spełniają funkcje statyczne i powinny być zaprojektowane do rodzaju obciążeń – istotne znaczenie w tym wypadku ma obciążenie ssaniem wiatru. Obciążenia ssaniem wiatru opierają się w większości na pomiarach, zakładających warunki występowania spotykanego raz na 50 lat, trwającego maksymalnie 2 sekundy, szkwału. Pokrycie blachą RHEINZINK® na takiej konstrukcji spełnia wyłącznie funkcje okładziny. Czasami w konstrukcjach powojennych dachów można spotkać podkłady niespełniające współczesnych norm statycznych – w takich przypadkach konieczna jest wymiana na deskowanie pełne (fot. 1) lub wykonanie z płyt OSB.

Warstwy

Fot. 4 Jedno z możliwych przejść z elementu pionowego na poziomy wykonany w technologii rąbka

Okładanie ścian lukarn produktami RHEINZINK® może być realizowane najróżniejszymi technikami blacharskimi i ich kombinacjami. Najczęściej stosowaną techniką wykonania lukarn w Polsce jest system rąbka stojącego. Zaletą takiego rozwiązania jest brak przebić przez arkusz blachy (możliwy dzięki ukrytemu zamocowaniu na hafty/łapki) oraz wykonanie jej z kilku wyprofilowanych arkuszy. Niezależnie od formy lukarny przy jej wykonywaniu obowiązują podobne zasady i kolejność warstw, co przy układaniu dachów.

Fot. 5 Warstwy

Wentylowana konstrukcja dachu z wentylowaną konstrukcją nośną i pełnym ociepleniem do wysokości krokwi

1. Pokrycie z RHEINZINK® na podwójny rąbek stojący.
2. Warstwa rozdzielająca (mata strukturalna) przy nachyleniu dachu ≤ 15°.
3. Deskowanie gr. 24 mm/szer. 160 mm maks., GK 0 (nieimpregnowane), DIN 68 800 albo płyta drzewna BFU/OSB.
4. Przestrzeń wentylowana, wysokość (patrz tabela 2).
5. Izolacja termiczna, wymiarowanie wg EN EV, dla tego elementu należy zachować minimalne wartości wg normy DIN 4108
6. Krokiew GK 2 (impregnowana), DIN 68 800.
6. Płyta drzewna jako letnia ochrona cieplna (BFU albo OSB jako warstwa magazynująca ciepło, izolująca termicznie).
7. Hermetyczna warstwa o działaniu paroizolacyjnym, odporna na działanie promieni ultrafioletowych, wartość Sd zależna od długości krokwi, min. 2,0 m.
8. Przestrzeń instalacyjna.
9. Okładzina wewnętrzna.

Zarówno na deskowaniach impregnowanych, jak i nieimpregnowanych można zrezygnować z warstwy rozdzielającej. Jednak w przypadku płyt drzewnych lub wielkowymiarowych płyt dachowych powinno się, niezależnie od nachylenia dachu, tę strukturalną warstwę rozdzielającą (matę strukturalną) stosować.

Wskazówki

Fot. 6 Obróbka lukarny wykonana na dachu z blachy

• Wartość Sd warstwy hermetycznej odnosi się do normalnego klimatu pomieszczeń mieszkalnych. Budowle o specjalnym przeznaczeniu (pływalnie, szpitale itp.) wymagają zasadniczo odrębnych rozwiązań wilgotnościowych wg DIN 4108.
• Folie otwarte dyfuzyjnie nadają się do zastosowania jako element maty strukturalnej, od nachylenia dachu ? 15°, pod warunkiem że nie gromadzą wody.
• Maty strukturalne jako warstwy rozdzielające posiadają, obok zastosowania jako warstwa paroprzepuszczalna, także inne zalety, np. redukowanie hałasu o 8 dB, odprowadzanie wody roztopowej, polepszanie pracy blach, ukrywanie wystających główek gwoździ, uniemożliwienie przyklejenia się zawierających bitum warstw rozdzielających.
• Podwójne położenie warstw rozdzielających jest niedopuszczalne (np. przy warstwach bitumicznych) ze względu na niebezpieczeństwo gromadzenia się wilgoci między warstwami. Położenie maty strukturalnej na warstwie bitumicznej jest możliwe, np. przy modernizacjach.

Artykuł przygotowano na podstawie materiałów RHEINZINK
www.tytan-cynk.pl